ΨΥΛΛΟΙ ΣΤΗΝ ΓΑΤΑ

Ο ψύλλος έχει μια αποστολή που τον δικαιώνει σαν παράσιτο. Θέλει να ζει στο τρίχωμα της γάτας, να τρέφεται με το αίμα της και να της μεταδίδει ασθένιες. Και φυσικά ο συγκεκριμένος ψύλλος έχει και όνομα. Λέγεται «Ctenocephalides felis». Πως θα ξέρω αν η γάτα μου έχει ψύλλους; Το πιο χαρακτηριστικό σύμπτωμα είναι το έντονο ξύσιμο. Τα μικρά γατάκια είναι συνηθισμένο να «φιλοξενούν» μεγάλο αριθμό ψύλλων και να μην ξύνονται. Οι ενήλικες γάτες μπορεί να έχουν πάνω τους ψύλλους και να μην τους βρίσκετε γιατί αιχμαλωτίζονται (από τις μικρές τρίχες στην γλώσσα τους) και καταπίνονται κατά την διάρκεια του αυτοκαθαρισμού τους με το γλείψιμο. Αγγίξτε το χέρι σας στην πλάτη της γάτας και κινήστε το (σαν να χαϊδεύετε) αντίθετα από την κατεύθυνση που φυτρώνουν οι τρίχες. Ψάξτε με αυτόν τον τρόπο το δέρμα της και ελέγξτε αν υπάρχουν σκούρα ζωύφια (ψύλλοι) που κινούνται ή κόκκοι σαν πιπέρι (κόπρανα ψύλλων) Προμηθευτείτε μια ειδική χτένα για τους ψύλλους (πολύ πυκνά δόντια) από σχετικό κατάστημα για κατοικίδια. Τοποθετείστε τη γάτα πάνω σε άσπρο σεντόνι ή χαρτί και χτενίστε την προσεκτικά και με μεγάλη λεπτομέρεια. Πάνω στην χτένα μπορεί να αιχμαλωτιστούν 1-2 ψύλλοι. Στο άσπρο χαρτί ή το σεντόνι μπορεί να πέσουν «κόκκοι πιπεριού». Τοποθετείστε τους σε βρεγμένη άσπρη χαρτοπετσέτα. Αν καθώς διαλύονται δημιουργηθεί κόκκινη κηλίδα (αίμα) σημαίνει ότι είναι κόπρανα ψύλλων. Προβλήματα από ψύλλους Οι γάτες που τρέφουν ψύλλους… στο κόρφο τους δείχνουν ελάχιστα ή καθόλου συμπτώματα. Οι ψύλλοι με την σειρά τους έχουν όλο τον χρόνο στην διάθεσή τους να ξεπληρώσουν την γάτα που τους «φιλοξενεί» με το χειρότερο νόμισμα. Τα νεαρά γατάκια οδηγούνται εύκολα στην αναιμία η οποία καταστρέφει την άμυνα και προδιαθέτει τον οργανισμό τους σε πλήθος μολύνσεων. Το σάλιο ακόμη κι ενός ψύλλου μπορεί να προκαλέσει έντονη φαγούρα (αλλεργία) στις ενήλικες γάτες με αποτέλεσμα αυτοτραυματισμούς και δερματικές νόσους. Το τυχαίο τσίμπημα ψύλλου στην περιοχή των αστραγάλων ευαίσθητων ανθρώπων μπορεί να δημιουργήσει έντονη φαγούρα. Μύκητες όπως τα Δερματόφυτα (απώλεια τριχών κυκλικής μορφής) που μπορούν να μεταδοθούν και στον άνθρωπο μεταδίδονται και με τους ψύλλους. Μπορούν να μεταδώσουν Μυκοπλάσματα (λοιμώδης αναιμία) αλλά και πολλές νόσους που οφείλονται σε μικρόβια. Μπορούν να μεταδώσουν παρασιτώσεις με κυρίαρχη την παρασίτωση του εντέρου από ταινία, όταν η γάτα φαει ψύλλους μολυσμένους κατά την διάρκεια του αυτοκαθαρισμού της. Τι πρέπει να γνωρίζω για τα στάδια ζωής του ψύλλου στο περιβάλλον; Αβγά Ο θηλυκός ψύλλος τρέφεται με αίμα και παράγει πενήντα αβγά την ημέρα. Αβγά και κόπρανα ψύλλων πέφτουν συνεχώς από το τρίχωμα προσβεβλημένων γάτων ειδικά στα σημεία του σπιτιού που συχνάζουν περισσότερο. Μετά από 1-6 ημέρες τα αβγά εκκολάπτονται και βγαίνουν οι λάρβες (σκουληκάκια). Λάρβες Κινούνται προς την γη και μακριά από το φως όσο περισσότερο γίνεται. Η μετακίνησή τους δεν ξεπερνά συνήθως τα 30 εκατοστά του μέτρου από το σημείο που έπεσαν. Αυτός είναι και ο λόγος που χώνονται βαθιά στα χαλιά και σε άλλα μαλακά υφάσματα επιπλώσεων. Δεν αντέχουν την χαμηλή σχετική υγρασία (κάτω του 50%) και την χαμηλή θερμοκρασία (κάτω των 25oC). Δεν υπάρχει πρόβλημα γι αυτές να βρουν φαγητό. Τροφή τους είναι τα κόπρανα του ψύλλου αν δεν έχετε προλάβει να τα αφαιρέσετε με την ηλεκτρική σκούπα. Σε 5-11 μέρες (μπορεί και 20 αν η υγρασία είναι χαμηλή) η λάρβα έχει κατασκευάσει γύρω της ένα ασπριδερό κουκούλι μήκους μισού χιλιοστού και έχει αρχίσει να ωριμάζει μέσα του. Πούπα Είναι το πιο ανθεκτικό στάδιο. Αντέχει στην έλλειψη υγρασίας ή χαμηλής θερμοκρασίας και μετασχηματίζεται από μία έως πολλές εβδομάδες σε ώριμο ψύλλο. Το κουκούλι δεν είναι απαραίτητο στάδιο αλλά παρέχει επιπρόσθετη προστασία γιατί οι λάρβες μπορούν να ωριμάσουν και έξω από αυτό. Παραμένοντες ώριμοι ψύλλοι (στο κουκούλι) Αν η θερμοκρασία είναι χαμηλή (11 oC, 75% σχετική υγρασία) οι ψύλλοι μπορούν να περιμένουν στο κουκούλι τους ακόμη και 150 μέρες. Αν γεννηθούν φθινόπωρο στην φύση μπορούν να περιμένουν στο κουκούλι τους ακόμη και 200 μέρες. Ακόμη και αν έχει ψεκαστεί το περιβάλλον με εντομοκτόνο (αεροζόλ) οι πούπες και οι παραμένοντες ψύλλοι στο κουκούλι τους θα εξακολουθήσουν να εμφανίζονται για χρονικό διάστημα 4-6 εβδομάδων. Ο λόγος είναι ότι το κουκούλι είναι τόσο βαθιά (πχ στα χαλιά) ώστε είναι αδύνατον να φτάσουν εκεί εντομοκτόνα ή «ρυθμιστές ανάπτυξης» των εντόμων. «Ζητείται…γάτα» Ο ψύλλος δεν μπορεί να δει την γάτα αλλά επειδή του αρέσει το πράσινο φως συχνάζει σε μέρη με πλούσια βλάστηση και χορτάρια περιμένοντας το θύμα του. Το σύνθημα για να πηδήξει πάνω της το παίρνει αν κάτι με την σκιά του διακόψει το φως που πέφτει πάνω στον ψύλλο. Εκτός αυτής της ικανότητάς του διαθέτει αισθητήρια όργανα που του επιτρέπουν να ξεχωρίζει μέσα στην ομοιόμορφη θερμοκρασία του περιβάλλοντος αν υπάρχουν πηγές υψηλότερης θερμοκρασίας (ζώα ή άνθρωποι) ώστε να πηδήξει πάνω τους. Οι ώριμοι ψύλλοι αλλάζουν ριζικά συνήθειες και προτιμήσεις και ενώ σαν λάρβες προσπαθούσαν να αποφύγουν το φως και να κρυφτούν όσο βαθύτερα ήταν δυνατόν, τώρα σαν ώριμοι ψύλλοι κινούνται προς τη επιφάνεια και είναι έτοιμοι μόλις εντοπίσουν κάποια γάτα να την κάνουν σπίτι τους. Μπορούν επίσης να επιβιώσουν στο περιβάλλον χωρίς να φάνε γατίσιο αίμα ακόμη και 50 μέρες αν υπάρχει υψηλή σχετική υγρασία και θερμοκρασία. Καταπολέμηση των ψύλλων Αποτελεσματικός έλεγχος γίνεται μόνο αν εξοντωθούν όλοι οι ψύλλοι που παρασιτούν πάνω στην γάτα και στο περιβάλλον της και εμποδιστεί η μόλυνσή της με καινούργιους. Εξόντωση ενηλίκων ψύλλων πάνω στην γάτα. Στην αγορά υπάρχουν άφθονες λύσεις αλλά αυτές που είναι οι περισσότερο αποτελεσματικές αλλά και ακίνδυνες στον άνθρωπο και στις γάτες είναι τα φάρμακα της νέας τεχνολογίας . Οι ουσίες αυτές καταστρέφουν μόνο ασπόνδυλους (χωρίς σπονδυλική στήλη) οργανισμούς. Μπορείτε να τα χρησιμοποιήσετε ακόμη και σε 2 ημερών γατάκι χωρίς κανένα φόβο. ΠΡΟΣΟΧΗ ΠΑΝΤΑ ΕΛΕΓΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΚΡΙΒΗ ΔΟΣΟΛΟΓΙΑ ΑΝΑΛΟΓΑ ΜΕ ΤΟ ΒΑΡΟΣ ΚΑΙ ΕΑΝ ΤΟ ΠΡΟΪΟΝ ΕΧΕΙ ΕΝΔΕΙΞΗ ΓΙΑ ΧΡΗΣΗ ΣΕ ΓΑΤΕΣ ΚΑΘΩΣ ΠΟΛΛΑ ΠΡΟΙΟΝΤΑ ΓΙΑ ΣΚΥΛΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟΞΙΚΑ!! Μέσα εξόντωσης ψύλλων από τους χώρους του σπιτιού Στείλτε πρώτα την ηλεκτρική σας σκούπα, να …καθαρίσει! Στείλτε το όπλο που θα τους αναγκάσει με τις δονήσεις που προκαλεί να βγουν από τις κρυψώνες τους και να τους εξαφανίσει δια παντός. Θυμηθείτε να βάζετε ηλεκτρική σκούπα καθημερινά, να καθαρίζετε κάθε επιφάνεια που επιτρέπει να εισχωρήσουν μέσα της λάρβες και κόπρανα ψύλλων και μόλις τελειώνετε να πετάτε την σακούλα στα σκουπίδια καλά κλεισμένη. Ρωτήστε καθαριστές χαλιών για το κατάλληλο φάρμακο που μπορεί και διεισδύει αρκετά βαθιά στο χαλί (αλλά και σε μοκέτες με βαθύ πέλος) ώστε να καταστρέφονται οι λάρβες των ψύλλων. Χρησιμοποιήστε σε σπρέι : εντομοκτόνα (για άμεση δράση) αφού βεβαιωθείτε ότι δεν είναι επικίνδυνα για τις γάτες, ότι σκοτώνουν τους ψύλλους σε διάστημα λιγότερο των 48 ωρών, ότι αφήνουν παραμένουσα δράση μετά και ότι υπάρχουν οι οδηγίες του κατασκευαστή για να τις ακολουθήσετε κατά γράμμα. Μην χρησιμοποιείτε εντομοκτόνα κατάλληλα μόνο για σκυλιά, οικιακά εντομοκτόνα για κατσαρίδες-μύγες, δύο «ακίνδυνα» εντομοκτόνα μαζί, σκόνες ή σαμπουάν ή περιλαίμια εναντίον των ψύλλων ή τέλος αρωματικά (νευροτοξικά) έλαια. Χρησιμοποιήστε σε σπρέι : «Αναστολείς ανάπτυξης εντόμων» (πολύ ασφαλή φάρμακα) για να εμποδίσετε μέσα σε μερικές εβδομάδες την ωρίμανση των αώρων μορφών σε ώριμους ψύλλους. Διατήρηση της νίκης κατά των ψύλλων Χρησιμοποιήστε σε τακτικά χρονικά διαστήματα και αν είναι δυνατόν κατά την διάρκεια όλου του χρόνου το φάρμακο που εξοντώνει τους ενηλίκους ψύλλους και πάνω στην γάτα σας και στο περιβάλλον της. Γνωρίζετε πάντα τι φάρμακο χρησιμοποιείτε για την καταπολέμηση των ψύλλων γιατί θα σας ζητηθεί από τον γιατρό σας πριν σας δώσει κάποιο καινούργιο φάρμακο ή πριν χορηγήσει ηρεμιστικό και ναρκώσει την γάτα σας. Ο πιο αρμόδιος να σας συμβουλεύσει για την αποτελεσματική και ασφαλή καταπολέμηση των ψύλλων της γάτας σας είναι ο γιατρός της.iv dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">

Αντιμετωπίστε το άγχος στο σκύλο

Ναί, και οι σκύλοι αγχώνονται!

Μάθετε να αναγνωρίζετε τις πρώτες ενδείξεις του άγχους στο σκύλο σας και πώς να συμπεριφερθείτε ώστε να μην τον ταράξετε περισσότερο.

Ενημερωθείτε για την αντιμετώπιση του άγχους κατά την κτηνιατρική εξέταση.






































Προσοχή!
Αν ο σκύλος σας δείχνει αγχωμένος σε πολλές περιστάσεις ή για μεγάλα χρονικά διαστήματα, ίσως χρειάζεται θεραπεία. Κανονίστε μια επίσκεψη στον κτηνίατρο μόνο για το πρόβλημα αυτό. Η σωστή διάγνωση και θεραπεία του άγχους απαιτούν χρόνο και αφοσίωση. Δε μπορούν να γίνουν στο περιθώριο μιας επίσκεψης π.χ. για εμβολιασμό ή κάποια άλλη πάθηση.

ΛΥΣΣΑ

Γράφει: Μαρία Πέρρου και Γιώργος Παλαιολόγος*
28/01/2012

Τον τελευταίο καιρό στη βόρεια Ελλάδα και ιδιαίτερα στην περιοχή των Ιωαννίνων, όπως και στην περιοχή που συνορεύει με τα Σκόπια, εμφανίστηκαν κρούσματα λύσσας σε αλεπούδες.
Επειδή είναι μια θανατηφόρα ζωοανθρωπονόσος, στις περιοχές αυτές ξεκίνησαν εμβολιασμοί σε όλα τα σκυλιά της περιοχής, τσομπανόσκυλα και κυνηγόσκυλα ιδιαιτέρως. Είναι μια ασθένεια από την οποία είμαστε απαλλαγμένοι στο νησί μας, ωστόσο θέλουμε να επιστήσουμε την προσοχή των τελωνειακών, ώστε να ελέγχεται το κατά πόσο σκυλιά και γάτες που φτάνουν στη Λέσβο είναι εμβολιασμένα για τη λύσσα, αλλά και την προσοχή των κυνηγών, ειδικά αυτών που ταξιδεύουν στη βόρειο Ελλάδα με τα σκυλιά τους, να τα έχουν εμβολιάσει με αντιλυσσικό εμβόλιο.
Ακολουθούν ορισμένα στοιχεία για τη λύσσα:
Παθογένεια
Η μόλυνση του σκύλου από τον ιό της λύσσας γίνεται από λύσεις συνεχείας του δέρματος, που προκαλούνται από δαγκώματα άλλων λυσσασμένων ζώων. Φτάνει στο κεντρικό νευρικό σύστημα και προκαλεί εγκεφαλομυελίτιδα. Με τα νεύρα, ο ιός κατευθύνεται στους σιελογόνους αδένες, από όπου απεκκρίνεται με το σάλιο και μπορεί έτσι να μολύνει άλλο ζώο ή άνθρωπο.
Ευπάθεια των διάφορων ζώων
Όλα τα θερμόαιμα ζώα, συμπεριλαμβανομένων των πτηνών, είναι ευπαθή στη λύσσα. Οι φυσικοί όμως ξενιστές του ιού ανήκουν στις τάξεις των σαρκοφάγων και των χειροπτέρων (νυκτερίδες). Πάρα πολύ ευπαθή ζώα είναι οι αλεπούδες, τα τσακάλια και οι λύκοι.
Κλινική εικόνα
Η διάρκεια της νόσου στο σκύλο είναι πολύ σύντομη (επτά ημέρες). Η νόσος στην αρχή εκδηλώνεται με ανησυχία, απρόκλητα γαβγίσματα, σιελόρροια, το ζώο γίνεται ευερέθιστο, δαγκώνει ό,τι βρει μπροστά του και παρουσιάζει έντονη επιθετικότητα. Στη συνέχεια έχουμε την εμφάνιση παράλυσης, κατά την οποία το ζώο δεν μπορεί να φάει ούτε να πιεί. Ο θάνατος επέρχεται τελικά από αναπνευστική παράλυση.
Πρόληψη
Γίνονται πολύ αποτελεσματικά εμβολιασμοί στο σκύλο από την ηλικία των τεσσάρων μηνών. Το ζώο θα πρέπει στη συνέχεια να επανεμβολιάζεται μία φορά το χρόνο, για όλη του τη ζωή.
Θεραπεία
Δεν υπάρχει θεραπεία της νόσου για τα ζώα.
Προσοχή στη λύσσα για τον άνθρωπο.
Η λύσσα είναι πάρα πολύ σοβαρή ζωοανθρωπονόσος. Απαιτείται ευαισθητοποίηση των ιδιοκτητών των μικρών ζώων στη σχολαστική τήρηση των εμβολιακών προγραμμάτων, που περιλαμβάνουν και το εμβόλιο έναντι του ιού της λύσσας.

* Η Μαρία Πέρρου και ο Γιώργος Παλαιολόγος είναι κτηνίατροι του Κτηνιατρικού Κέντρου.

ΛΕΠΤΟΣΠΕΙΡΩΣΗ

Επιμέλεια: ΜΑΡΙΑ ΠΕΡΡΟΥ & ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ*

Η λεπτοσπείρωση είναι μία σοβαρή νόσος τόσο του σκύλου όσο και του ανθρώπου. Μάλιστα, επειδή μπορεί να μεταδοθεί απ’ ευθείας από το σκύλο στον άνθρωπο, χαρακτηρίζεται ως ζωοανθρωπονόσος.
Η λεπτοσπείρωση ονομάζεται και Νόσος της Στουτγάρδης, επειδή στον πόλη αυτή της Γερμανίας είχε ξεσπάσει μια μεγάλη επιδημία στα μέσα του 19ου αιώνα. Είναι γνωστή ακόμα και ως Νόσος τού Weil, προς τιμήν του επιστήμονα που πρώτος τη μελέτησε συστηματικά. Τέλος, οι Αμερικανοί χρησιμοποιούν και τον όρο «λοιμώδης ίκτερος».

Αιτιολογία
Οι λεπτοσπείρες είναι μία μεγάλη και ενδιαφέρουσα οικογένεια μικροβίων. Ο σκύλος προσβάλλεται από δύο είδη λεπτοσπειρών. Το είδος Leptospira canicola προσβάλλει σχεδόν μόνο το σκύλο, ενώ το είδος Leptospira icterohaemorrhagiae έχει ευρύ φάσμα ξενιστών, δηλαδή εκτός από το σκύλο προκαλεί νόσο και σε άλλα ζώα, μεταξύ των οποίων και ο άνθρωπος. Για αυτή την τελευταία λεπτοσπείρα δεξαμενή θεωρείται ο αρουραίος.

Συμπτώματα
Η Leptospira canicola εισέρχεται στο σώμα του σκύλου από τραύματα του δέρματος ή του στόματος. Μετά από τέσσερις - επτά ημέρες, εμφανίζεται πυρετός και στη συνέχεια προσβάλλονται οι νεφροί. Τότε βλέπουμε ανορεξία, κακή διάθεση, εμετούς, δίψα, μέχρι που τελικά το ζώο παθαίνει χρόνια νεφρική ανεπάρκεια. Η μετάδοση, με τα ούρα των σκύλων που ασθενούν, από σκύλο σε σκύλο. Αν η μόλυνση οφείλεται στη Leptospira icterohaemorrhagiae, τότε η ασθένεια που προκαλείται είναι πολύ βαριά. Καταστρέφεται το συκώτι, προκαλείται ίκτερος και αιμορραγίες. Το ζώο κάνει αιμορραγικές διάρροιες και αιμορραγικούς εμετούς. Ο πυρετός είναι υψηλός. Ο σκύλος μολύνεται από τους αρουραίους.

Θεραπεία
Οι λεπτοσπείρες είναι ευαίσθητες σε ορισμένα αντιβιοτικά και εύκολα καταστρέφονται. Το πρόβλημα είναι ότι οι καταστροφές που αφήνουν στον οργανισμό, είναι δύσκολο να αντιμετωπιστούν. Παρ’ όλα αυτά, ταυτόχρονα με τη χορήγηση των συγκεκριμένων αντιβιοτικών, γίνεται προσπάθεια για τη βελτίωση της γενικής κατάστασης (αντιφλεγμονώδη, οροί κ.λπ.).

Πρόληψη
Εδώ τα νέα είναι καλά. Κυκλοφορούν εμβόλια κατά των δύο λεπτοσπειρών, είτε μόνα τους (διδύναμα) είτε ενσωματωμένα σε εμβόλια μαζί με αντιγόνα έναντι άλλων ασθενειών.
Ο εμβολιασμός παρέχει απόλυτη προστασία. Το μόνο πρόβλημα είναι η συχνότητα των εμβολιασμών, οι οποίοι θα πρέπει να επαναλαμβάνονται κάθε έξι, εννιά ή 12 μήνες, ανάλογα με την επιδημιολογία της περιοχής. Επειδή οι κυνηγοί ταξιδεύουν πολύ, καλό είναι τα κυνηγόσκυλα να εμβολιάζονται κάθε χρόνο, ένα μήνα πριν την έναρξη της κυνηγετικής περιόδου.

Μετάδοση στον άνθρωπο - Δημόσια Υγεία
Αν και οι δύο λεπτοσπείρες μεταδίδονται στον άνθρωπο, η Leptospira icterohaemorrhagiae τον προσβάλλει συχνότερα και πιο εύκολα. Η μόλυνση γίνεται από τα ούρα των σκύλων ή άλλων ζώων φορέων. Η ασθένεια που προκαλείται είναι πολύ βαριά και δυστυχώς αρκετά συχνά είναι θανατηφόρα. Προσοχή!!! Ακόμα και οι εμβολιασμένοι σκύλοι, αν βρίσκονται σε περιβάλλον με πολλές λεπτοσπείρες, γίνονται φορείς χωρίς να νοσούν και τις αποβάλλουν με τα ούρα τους. Για τους λόγους αυτούς, πρέπει πάντα να φοράμε γάντια μιας χρήσεως όταν καθαρίζουμε το κλουβί του σκύλου. Ακόμα, πρέπει να μεριμνήσουμε για μυοκτονίες, ώστε να εξαλείψουμε τους αρουραίους από την περιοχή μας. Σε περίπτωση που ο σκύλος μας προσβληθεί από λεπτοσπείρωση, χορηγούμε τα αντιβιοτικά σύμφωνα με τις οδηγίες του κτηνιάτρου, απαγορεύουμε στα παιδιά να έχουν επαφή με το σκύλο τουλάχιστον για 14 ημέρες και τηρούμε σχολαστικά ατομικά μέτρα υγιεινής.

Πηγή: «Λοιμώδη Νοσήματα», του Ορέστη Παπαδόπουλου (από το διαδίκτυο)

ΛΕΪΣΜΑΝΙΩΣΗ: απαντήσεις σε συχνές ερωτήσεις

Τί είναι;

Παρασιτικό νόσημα κυρίως του σκύλου που προσβάλλει διάφορα όργανα του σώματος. Είναι συχνό στην Ελλάδα και στις άλλες Μεσογειακές χώρες.

Πώς μεταδίδεται;

Με το τσίμπημα της σκνίπας. Οι σκνίπες στην Ελλάδα δραστηριοποιούνται από το Μάιο έως και τον Οκτώβριο, μετά τη δύση του ηλίου και μπορούν να πετάξουν σε απόσταση έως και 2 χιλιόμετρα. Ζουν σε υγρά και σκοτεινά μέρη.

Πώς θα καταλάβω αν έχει κολλήσει ο σκύλος μου;

Δεν υπάρχουν ειδικά συμπτώματα. Συνήθως παρουσιάζονται δερματικά προβλήματα όπως ξηρό και θαμπό τρίχωμα, αποφολίδωση, έλκη, υπερβολικό μεγάλωμα των νυχιών, τριχόπτωση. Διάγνωση γίνεται με ορολογικές εξετάσεις αίματος.

Οι γάτες κινδυνεύουν;

Στην πράξη όχι. Όταν μολύνονται συνήθως δεν εμφανίζουν συμπτώματα. Σπανίως μπορεί να εμφανίσουν, δερματικά μόνο προβλήματα.

Θεραπεύεται;

Οριστική θεραπεία σπάνια επιτυγχάνεται. Ακόμα και μετά την εξαφάνιση των συμπτωμάτων, οι περισσότεροι σκύλοι παραμένουν φορείς και χρειάζεται να παίρνουν φάρμακα εφ’ όρου ζωής. 

Όταν έχουν προσβληθεί οι νεφροί, η νόσος έχει επιφυλακτική πρόγνωση ενώ η θεραπεία μπορεί να παρατείνει σε κάποιο βαθμό την διαρκει ζωής βελτιώνοντας και την ποιότητά της.

Μεταδίδεται στον άνθρωπο;

Ναι, με το τσίμπημα μολυσμένης σκνίπας (όπως και στο σκύλο). Τα κρούσματα σε ανθρώπους όμως είναι πολύ λιγότερα απ’ ό,τι σε σκύλους. Ένας μολυσμένος άνθρωπος αντιστοιχεί σε 1250 μολυσμένους σκύλους.

Τί πρέπει να κάνω για να προφυλάξω τον σκύλο μου;

Παρακάτω αναφέρονται τα μέτρα προστασίας που μπορούν να ληφθούν από κάθε ιδιοκτήτη σκύλου. Πρέπει όμως να γνωρίζουμε ότι κανένα από αυτά τα μέτρα δεν είναι από μόνο του 100% αποτελεσματικό. Όσο περισσότερα κάνουμε για να προφυλάξουμε το σκύλο μας τόσο λιγότερες πιθανότητες υπάρχουν να προσβληθεί από τη λεϊσμανίωση.

Μέτρα προφύλαξης

1.   Τακτικές εξετάσεις αίματος (το ιδανικό είναι κάθε Απρίλιο και Νοέμβριο) για έγκαιρη διάγνωση και έγκαιρη έναρξη της θεραπείας των μολυσμένων σκύλων. Οι σκύλοι που κάνουν θεραπεία έχουν λιγότερες πιθανότητες να μεταδώσουν τη λεϊσμανίωση σε άλλους σκύλους (μέσω τσιμπήματος σκνίπας).

2.   Τοποθέτηση περιλαιμίου δελταμεθρίνης από τον Απρίλιο έως τον Οκτώβριο και αλλαγή του κάθε 4 μήνες.


3. Εφαρμογή διαλυμάτων περμεθρίνης στο δέρμα κάθε μήνα από τον Απρίλιο έως τον Οκτώβριο.

4.   Ψεκασμός με εντομοαπωθητικό σπρέι ή επάλειψη με εντομοαπωθητική λοσιόν μετά τη δύση του ηλίου από τον Απρίλιο έως τον Οκτώβριο.

5.   Τοποθέτηση σίτας στα παράθυρα και στις πόρτες ή κουνουπιέρας στο χώρο που κοιμάται ο σκύλος

6.   Καθαριότητα, αποφυγή συσσώρευσης άχρηστων αντικειμένων και στέγνωμα των λιμναζόντων νερών στο χώρο που κοιμάται και διαμένει ο σκύλος.

7. Ψεκασμός του περιβάλλοντος χώρου του σκύλου με εντομοκτόνα.